Gün batımına karşı oturmuştuk,
Usul usul kararıyordu gökyüzü ruhlarımız gibi.
Sanki bir şey söyleyecekti de, söyleyemedi !
Ben de pek bahsetmezdim kimsesizliğimden.
Kimse acısın istemezdim, kimsesizliğime.
Kimse bilsin istemezdim içimde kopan fırtınaları,