··
310 görüntüleme
Sanırım kitaplığım benim hayatta en bencil olduğum konu :) kitapların altını kendim için çiziyorum, kendim için not alıyorum. Çünkü kimsenin ne düşündüğünü umursamadığım bir parça kitaplar. Sırf bu yüzden başkasına vermek istemiyorum, dediğiniz gibi hepsi birer ipucu çünkü... Böyle böyle saplantıya dönüşüyor sanırım, özgürlüğün sandığın şeyin tutsağı oluveriyorsun. Bu kitabı okuduğumda ben de çok beğenmiştim. Elinize sağlık kısa ama güzel bir inceleme olmuş 😊
Yazdığım en uzun incelemelerden :)))
Teşekkürler, kitapla kalınız...
Üç türlü okuma keyfim var, ama bunlardan sadece ikisi gerçek oluyor.
Birincisi: Müsait olduğum zamanlarda iş yerinde kısık seste müzik dinleyerek okumak ve okurken satır aralarında bilinmeyenleri araştırıp anlamak ve bana yabancı olan kitapları okuyacaklarım arasına listelemek.
İkincisi: Akşam 22.30 sonrasında, benim ufaklık Mert uyuduktan sonra, gittiği yere kadar, kulağımda kulaklık ile meditasyon yaparcasına, okuduğum kitap ve konusu ile bütünleşmek. Notlar her zamanki gibi. :))
Üçüncüsü ve şu an için hayal olanı ise: Bir dağ evinde, safi doğa ile bütünleşmiş bir şekilde, sadece o bulunduğum ortamın doğasında yaşayan sanatçılarının huzur veren konserleri eşliğinde, elimde bir kahve, kaygısızca ve günlerce kitap okuma isteği. İşte bu ne zaman gerçek olur bilemesem de, bazılarına burada şaka gibi gelse de, elimden geldiğince okuyorum ve ele aldıklarımı gerçekten sindirerek okuyorum.
Size buradan, soğuk Ankara'nın bu güzel akşamından, bu hoş incelemeniz için teşekkür ederim Nilüfer Hanım. Kaleminiz keskin, okurunuz bol ve 1K'da başarılarınız daim olsun. Sevdikleriniz ile birlikte, bol edebiyat dolu bir akşam olması dileğiyle.
7 önceki yanıtı göster
Siz iyi bir okursunuz Adem Bey. Ben bütün herkesi yatırdıktan sonra yorgunluktan sızana kadar okuyorum gece lambasıyla. Ya da sabah herkesten önce uyanınca... Yanında müzikmiş, kahveymiş lüküs bunlar. :)) Hayal kurmayı da çoktan bıraktım an'ı yaşıyorum. :)
20 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yeni evlendiğim zamanlarda eşimin en yakın arkadaşı bana sekiz tane kitabını sorgusuz sualsiz vermişti. Ben ödünç bile veremezken, o kitapların tüm mülkiyetini bana vermişti. İnanılmaz mutlu olmuştum. Ben de okuduğum kitapları başkalarına vermeliyim, çok güzel bir davranış bu diye düşünmüştüm ama sadece düşüncede kaldı. 🙈 Şimdi biri benden herhangi bir kiatbımı istediğinde vermiyorum, gidip yenisini satın alıp onu veriyorum. Zamanında 15 liraya aldığım kitap şimdi 30 lira bile olsa bundan vazgeçemedim bir türlü. Bunda çizdiğim satırların da payı var sanırım. Sizin de dediğiniz gibi, çizdiğimiz her satır bizi dışarıya açar. Çizdiğimiz o satırlar bizim bir nevi mahremimiz oluyor. Ama bu mahremiyet çocuklarımız için geçerli olmalı mı bilmiyorum. Bence onlara bir oda dolusu, belirli satırları çizilmiş kitapları miras bırakmaktan daha güzel bir şey yoktur. :) Korkmayınız, çiziniz... :) Elinize sağlık.
Ben de yenisini alıyorum. :)) Çizmeme izin de vermiyorlar ki. Hepsi kitapları seviyor ama zarar vermek gibi görüyorlar çizmeyi. Ders kitabı değil diyorlar. 😊
1 sonraki yanıtı göster
Romandaki koleksiyoncunun Türk versiyonunu buldum. :)
youtu.be/IzsldK4eSvw
Alsınlar kendi kitaplarını Lily, mirasyedi olmasınlar:)))
Bu kitap da beni bekliyor, okunacaklar arasında. Bir gün o durağa varacağız inşallah..
Unutmadan inceleme yazmayı tercih ettiğin için teşekkürler:)))
Dolaylı anlatım uğruna eşe ve çocuklara bağlamak ne kadar doğru bu inceleme ve yorumları bilemiyorum, bekarlar ölsün.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.