John Steinbeck'in ülkemizdeki okullarda ve ABD'de çoğu halk kütüphanesinde yasaklanan kitabı. Bu konuda özellikle dili ve ötanaziyi desteklemesi ileri sürülmüş. Kitabı bitirdikten sonra "Fareler ne alaka, kaçırdığım bir yer mi oldu?" diye sordum kendime. Bir şiirden esinlenmiş yazar. Öğrenince anlamlı geldi. Büyük buhran dönemine ilginiz varsa yeni bir şeyle karşılaşmazsınız. O dönem çiftliklerin durumu, patronlar, emek sömürüsü, siyahi insanlara bakış açısı, ırkçılık, yaşlılık ve ötanazi hakkında fikirler ve dolaylı tespitler var. Hiçbirinde beni etkileyebilecek yeni bir bakış açısı bulamadım ben. Ama yazarın bu kadar kısa bir kitapta ve birkaç günlük bir hikayede, bu konuların tümünü aralara ustaca yerleştirmiş olması takdire şayan kesinlikle. Bu kitabı benim için güzel yapan detay ise George ve Lennie’nin arasındaki çıkarsız dostluk ve sonunda yaşanan olay oldu. İyi niyetle yapılan hareketlerden bazen çok kötücül eylemler ortaya çıkarken, tamamen kötücül olarak görülen eylemlerde de iyi niyet bulunabileceğini anlatıyor bu kitap. Hem de çok iyi anlatıyor. İkilinin hayallerine, biraz da elinizdeki kitabın sayfa sayısına bağlı olarak ulaşamayacağını anlıyorsunuz. Kitabın finali ise oldukça düşündürücü. Candy’nin yaşlı ve acı çeken köpeğine ötanazi uygulanırken, kitabın sonunda da benzer bir durumla başbaşa kalıyoruz. Candy’nin yaşlı köpeğine yapamadığını, George, genç ve sağlıklı arkadaşına, birlikte kurdukları hayalleri anlatırken yapıyor. Arkadaşının başka insanların elinde acı çekmesi ve öldürülmesi yerine bunu acısız bir şekilde kendi yapıyor.”Ben olsam ne yapardım?” dedirtti bana George. Bu sorunun doğru ya da yanlış bir cevabı yok bana göre.

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023173,8bin okunma

··

92 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Numan