Bil ki,
her fikirde/düşüncede bir edeb vardır. Her işârette de bir ilim vardır. Bunu da yalnız Allah’ın (cc) murâdını anlayanlar ve hitâbından yakînin ürünlerini toplayanlar ayırd edebilir.
Bunun “sâdık (insan)”daki alâmeti şudur:
Baktığı zaman ibret alır,sustuğunda tefekkür eder,konuştuğunda zikreder,verilmeyip men edildiğinde/engellendiğinde sabreder, verilince şükreder,belâya uğrayınca istircâ eder (“innâ lillah ve innâ iley- hi râciûn” âyetini okur; Allah’a sığınır),biri ona câhilce davranırsa hilmle karşılık verir,bil(gilen)diğinde tevâzu gösterir,öğrettiğinde rıfk ile,(bir şey) sorulduğu (veya istendiğinde de cömertçe davranır.