Annen beni gerçekten sevdi, biliyorum; ama neydi bu 'sevgi' - onun yalnızca daha önceden edinmiş olduğu bakış biçimlerine verdiği addı. Beni, hep, ya yanlış anladı, ya da hiç anlamadı. Beni hiçbir zaman sahiden ben olarak görmedi ki - o zaman kimdi Annen'in 'sevdiği'?... Bende ben olmayan birini -hatta bir şeyleri- 'sevdi'; sonra, beklediklerini bulamadıkça, duyguları -o sevgi'si- nefrete dönüşmeğe başladığı zaman da, ne yazık ki, gene, ben değildim nefret ettiği kişi... Beni tanıyarak, görerek; sahiden ben olan benden nefret etseydi, inan, sevinirdim buna.
Öyle olmadı.
Sayfa 21 - Sel, 2017Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.