"Ah ne olur/Bir gece bile olsa Mekke'de bulunsam /Sonra uykuya dalsam sümbüller ve yavşanlarla bezeli bir su kenarında /Mecenne pınarına varıp suya kansam , ah.../Şâme ve Tafîl Dağlarını seyretsem sonra , doya doya..."
Bilal'den duymuştum bu şiiri. Medine 'ye hicretten sonra Ebû Bekir ve Füheyre 'yle birlikte hummaya tutulmuş, nöbet arasında , o güzeller güzeli sesiyle yanık yanık sayıklıyordu. Mekke hasreti içini kavurmuştu.
Sayfa 509