CENAZE EVİNDE KIYMALI PİDE REZALETİ!!!
ÖLDÜĞÜN GÜN
Ölen bir cenazenin arkasından biz öyle
bir hale geldik ki;
Acımızı yaşayamıyoruz.
Gelene gidene hizmet edip, ölenin nasıl öldüğünü(!) anlatmaktan..
Hatta iki ara
bir derede iki gıybetin belini kıran ve uzun zamandır birbirini görmeyip cenaze günü
inceden ince sohbet kaynatan akrabadan..
Yan yana izdihamla oturup cenaze
kalkmadan ikram bekleyen komşulardan..
Dert ettiğinden değil de,
sırf merakını
tatmin için cenaze sahibini konuşturanlar..
Ahhh o pideler,
illa kıymalı olmalı helva
öyle kavrulmaz!
İçine çam fıstığı da
atılmalı..
Ölenin kıyameti kopmuş arkada
dulu yetimi kalmış
kimin umurunda?..
İlk perşembesi,
yedisi, kırkı,
elli ikisi.
40'ı okutulurken
bi sarma sarılmazsa
konu komşu ne der?..
Tavuk yerine kırmızı
et koyulursa
bir de aman aman..
O tabaklar
nasıl gururla taşınır!..
Sübhanallah,
hanımlar ve beyler!
Ne kadar
çirkinleştik farkında mısınız.
Bir de
son moda olarak
kokulu taş,
tespih mıknatıslı,
magnet dağıtma
çılgınlığı başladı..ki,
dağıtmayanı dövüyorlar desem
abartmış olmam.
Yahu insan ölmüş insan..!!
Belki kabirde kemikleri birbirine geçti
azaptan,
sen onun adına
kokulu taş
dağıtarak sevap mı
umuyorsun
ey kardeşim..
Kim soktu bu çirkin işleri bizim fıtratımıza.
Biz ahireti bilen,
kabrin ve
sorgu sualin
dayanılmaz zorluğunu bilen bir ümmet
olarak,
nasıl ölüm gibi ciddi bir işi
şaklabanlık malzemesi haline
getiririz?..
Hele,
mevlid kreasyonu
şıklık yarışına hiç girmiyorum.
Nerede ne altını varsa takmış
evin içinde topuklu terlikle geziyor
bir de elinde gülsuyu..
Yahu adam ölmüş adam!
Diriden utanmazsın da
Allah'tan da mı korkmazsın;
Sen de öleceksin!
Cenazelerinizi festivale döndürdünüz
farkında değilsiniz.
Eğer ölümü bir dakikacık tefekkür
edebilseydi, bu toplum bir kaşık pilav
yiyemeyecek hale gelirdi.
Bakın ne samimiyetimiz kaldı,
ne ciddiyetimiz
ne edebimiz,
ne de
Allah ve ölüm
korkumuz!..
Kaldı ki,
nerede cenaze sahibine
saygı duymak ve
insanları rahat bırakmak?
Evden ölüden önce
pide
lahmacun
yemek kokuları çıkıyor..
Cenaze sahipleri uyuşmuş bir vaziyette gelenlere
tabak taşıyıp hizmet ediyor..
Ben bunu
kabul edemiyorum dostlar!
Bu işleri
siz başlattınız,
bitirecek
olan da yine sizlersiniz.
Kim ne derse desin,
reddedin bu bidatleri.
Allah ne der
kaygısıyla yaşayın,
bırakın kul,
ne derse desin.
Ölümü
ölüm gibi yaşayın.
··
13 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Maneviyatin hicbir kutsalliginin kalmadigini cok güzel ifade etmissin. 👍👍👍
Kuzenimin vefatında yaşadım ben de bunu. İnançlı bir insan olduğumdan değil, inançlı sayılmam ama yine de acımızı yaşamamıza izin yokmuş gibiydi. Diğerleri de haklı. Oyalamak için, kafa dağıtmak için yapıyorlar. Yine de başka şeyden söz edecek olsam sanki kardeşime saygısızlık yapıyormuşum gibi geliyor. Gülünce bile gözlerim acıyla kısılıyor. 'O gitmiş, bu hayatta yok artık' aklıma hep bunlar geliyor. Bu yüzden çok da önemsemiyorum kim ne takmış, ne giymiş, ne demiş. Bir nefes sonrası mezarda bitebilir, bu yüzden yapabildiğimiz kadar yaşayalım.
Çok güzel olmuş emeğinize sağlik
Eline sağlık ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.