Dostoyevski, İppolit'e karşı taşıdığı en üst sınırına ulaşmış yakınlık duygusunu, "ölmekte olanın bencilliği"nin acımasız betimiyle birleştirmeye çalışır, bu sayfalarda yazdığı kadar özgün şeyler yazmamıştır hiç hayatında. Dostoyevski, İppolit'in "isyanına" esin kaynaklığı eden benmerkezciliğin aynı zamanda onu özlemini çektiği sevgi ve yakınlığa nasıl ulaşmaktan alıkoyan bir davranışa sürüklediğini göstermek ister. Bazen içler acısı hallere düşen, bazen görülmemiş derecede kötücülleşen o bahtsız adam, sahne dışında, avuntusuz ve avuntu tanımaz halde, "korkunç çırpıntılar içinde" ölür.
Sayfa 615 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.