SENDEN BANA UZANAN YILLAR
Yine dalgalanıyor saçların, ben ağlarken. Gözlerinin mavisini
örtüyorsun aşkımızın sofrasına: yazla sonbahar arasında
bir yatak.
Ne benim, ne senin, ne de bir üçüncünün hazırladığı içkidir
tattığımız;
son ve boş bir şeyleri yudumlamaktayız.
Kendimizi derin suların aynalarında seyrederken, daha
çabuk uzatıyoruz birbirimize yemekleri:
Gece, ta kendisi gecenin, sabahla başlıyor;
Ve yatırıyor beni senin döşeğine.
Sayfa 24
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.