Saatlerce düşünüyor, ölçüp biçiyordum. Kitap okumayı bile bırakmıştım, çünkü düşüncelerimin üzerinde yoğunlaşmak istiyordum ve bir an önce cesaretimi toplayıp, harekete geçmem gerektiğine inanıyordum. Kimi zaman da fazla kendini beğenmiş gibi davrandığımı düşünüyordum. Ben kim oluyordum da ailemden ya da arkadaşlarımdan farklı bir hayat yaşamayı amaçlıyordum? Belki de hiçbir şeyden tatmin olmayı bilmeyen, şımarık adamın tekiydim. Herhangi bir değişiklikle ilgili atılımım, sanki kafama imkansız bir düşünceyi sokmuşum gibi, bir sürü insan tarafından, özellikle de babam tarafından engelleniyordu.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.