··
1 artı 1'leme
·13,9bin görüntüleme
"Düşünerek hisseden, hissederek düşünen" ve bazen ikisinin de tecelli bulamadığı bir hayat.
"Huzurun emekleme olduğu yerde ne zaman ki ayağa kalktık işte tam da o zaman düştük." Tabiri beni fazlasıyla düşünmeye sevketti Oğuz.
İnsanlığın evrim sürecinde dört ayak yaşamını sürdürdüğü ilk yıllarda, elleriyle yürürken ve bakışları yere dönükken ve düşünceleri göğün bir metre yukarısından öteye geçememişken, uzun otların arasında tehlikelere karşı kendini koruma arzusuyla başını uzun otların arasından kaldırıp daha uzağı görüp çevresinde olup bitenleri keşfetmek için ayağa kalkışı ve yaşamına iki ayaklı olarak devam etmesi nedeniyle huzursuzluğun içine düştük belki de. Kim bilir...
Huzurevi için de şunu söylemek istiyorum.
Terkedilme hissi olmasaydı huzurevleri gerçekten huzurun evi olabilir miydi? Insanoğlu huzurun ruhuna yabancı ama ruhunda huzuru arayan bir canlı değil mi?
Evet, çünkü ikisi de ayrı yollara gider değerli Hacer. Birisiyle düşündüğümüzde diğeriyle hissedemeyiz, birisiyle hissettiğimizde diğeriyle düşünemeyiz. Tam bir beceriksizlik, bize yakışan.
İlk çiti çeken insanı bulmalı bu soruyu cevaplayabilmek için. Omuzlarından tutup sarsmalı. Mülkiyet kavramını icat etmeseydi belki unvanlarımız da olmazdı şimdi. Zira o insan sınırladı bizi bu huzursuzluğun içinde. Kafes belki de mülkiyetti ve kuş da insandı Kafka'nın dediği.
Terk edilme, yalnız hissetmek ve değer görmediğinin farkına varmak güçlerini birleştirir, insana Turan taktiği yaparlar. Beklemediği yerden saldırıları savunmasızca alır insan. Ruhunda ölüme kadar huzuru aradığını bilip de yine huzura kavuşamayacak olmak ve bunun üstüne kendini huzurevine kapayıp huzursuzluklardan soyutlandığını düşünmek. Bilmem, bana avutma geliyor doğrusu. Pessoa da bunu eleştirir zaten, huzuru arayıp bulamamaktansa huzursuzluk içerisinde bir hiç olmak ister o.
8 sonraki yanıtı göster
Öncelikle eline sağlık..Bu kitabı okumuştum ama bambaşka bir ben'dim o zaman. Okumam gereken bir sürü kitap varken daha önce okuduklarımı da tekrar okumam gerektiğini hissediyorum. Bu incelemeni de okuyunca bunun iyice farkında vardım ve derdime bir dert daha eklendi teşekkürler :)
Çok teşekkürler zamanından ayırdığın için Beyzanur. Bu adam çok farklı bir adam. Arada açıp açıp okuduğum nadir ve çok değerli insanlardan biri. Beni çok iyi anladığını hissettiğim için ben de onu çok iyi anlıyorum...
1 sonraki yanıtı göster
Elimde Huzursuzluğun Kitabı ile Pessoa’nın Lizbon’unda gezmiştim yıllar yıllar önce, çok özeldir benim için, kalemine sağlık
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.