Bazı çırpınışların sesini kısarsınız.
Çünkü bilirsiniz kimse anlamaz. İşte öyle ya, bazı yol alışların zorluğunu bilirsiniz. Terden ölmüştür vücudunuz. Son nefesinizi belki o yolda vermek içindir tüm çabanız..
İnsan insanın imtihanıdır, bazen yardımcısıdır çok az dostudur, pek az da sığınağı...
Bunca adım ve bunca çırpınışların Rab katındaki değeri "yolun sonunu değil de çabayı görmesi" güçlendiriyor.🍀
·
2 görüntüleme
Ya Rab bu hasrete can dayanmıyor;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Her adımda bir engel var, salmıyor,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Mümkün mü bu yolda maksuda ermek?
Mümkün mü sılada dost yüzü görmek?
Âşıka ar gelir geriye dönmek;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Çekilmez bir şelek vurdun arkama;
Şaşırdım yollarda kaldım, akşama.
Umudum her zaman bakidir amma,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Sevip sevilmemek varsa kaderde,
Hangi doktor ilaç verir bu derde?
Hastayım, susuzum gurbet illerde;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Ey hanlar hanını halk eden Hancı!
Bir yudum aşkınla doğdu bu sancı.
Ey fakir ekmeği, Mümin inancı!
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.