Bir gün sormuştum anneme, kekeme olmamdan dolayı üzülüyor mu diye. Bana öyle bir yanıt vermişti ki, bir daha bu konuyu açmak gerekliliğini görmedim ve onun sevgisine sorgusuz sualsiz teslim oldum.
Şöyle demişti annem:
"Canım oğlum... O ilk kez heceleyerek 'an-ne' dediğin an yaşadığım tarifi mümkün olmayan mutluluğu tekrar tekrar yaşıyorum ben, bana kekeleyerek her 'an-ne' deyişinde. Belki kusursuzca, tek seferde 'anne' desen, diyebilsen, çoktan unutup gidecektim o anı. Sen her kelimenle, benim için yeniden doğuyor, sanki yeniden ve ilk defa 'an-ne' diyor, içimi bir kat daha sevginle dolduruyorsun, güzel meleğim..."
Sayfa 20 - Genç Timaş YayınlarıKitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.