Kadınım ben!
Benimde duygularım var.
Bende doğdum,
Bir ana ve babadan.
Bende çocuktum.
Daha onbeş idi yaşım.
Bilmezdim evlilik ne
Ben evcilik sandım.
Bilmezdim bebek ne
Ben onunla,
Oyunlar oynadım...
Kadınım ben!
Daha okula gidecektim.
Bu yaz sekiz 'e geçtim.
Çok ta iyiydi derslerim.
Öğretmenim dedi ki;
Sakın bırakma okulunu
Sen onu bırakmazsan
O da seni bırakmaz!
Babam dinlemedi...
Kızlar okumazmış hem
Kadınım ben!
Beyaz elbiseleri severim.
Geçen bahar annem dikmişti
Komşu kızının düğününde giydim.
Annemde bir hummalı çalışma
Yine dikiyor bana
Ama bu sefer daha güzel
Ama bu sefer daha gösterişli
Gelinlik dedi annem
O nedir ben bilmem ki
Bazen bebeklerime
Tüllerden elbiseler yaparim.
Prenses olsun diye...
Annem, ne kadar da seviyor beni.
Kadınım Ben!
Eşimle daha yeni tartıştık.
Çalışamazsın dedi.
İşın ne evde çocuk bak!
Ama ben boşuna okumadım ki...
Hem dedim ben bakarakta çalışırım.
Olmaz dedi;
Otur oturduğun yerde...
Kadınım ben!
Daha dün gece dayak yedim yine
Icerek geldi eve,
Kapıyı açık bıraktım
Döverek açıyor diye
Hem çocuklar uyuyor
Korkmasınlar yine...
Ben alıştım nasılsa
Beni döver sızar yine.
Kadınım ben!
Boşanmak istedim
Ailem kabul etmedi.
Ama artık dayanamadım.
Devlete gittim.
Ama nereden bilirdim.
Market çıkışı beni beklediğini
Elinde bıçak ile
Yavrularım var benim
Yapma!
Etme!
Kıyma!
Diyemedim...
Kadınım ben!
Kadınca yaşam nedir?
"Bilemedim"...
Mihrimah