‘Şiddet şiddeti doğuruyor, şiddet yapıyor, daha çok şiddet oluşuyor.” Aslında sadece şiddet değil uygulanmaya devam ettikçe artan ve sınırları zorlayan. İnsanlar arasındaki mesafeler de, zaman da köreltiyor bazı şeyleri. İki kardeş olsa dahi.. . Bir gün bir telefon geliyor. Sizden dört yaş büyük ağabeyinizin komada olduğu söyleniyor. Hastalık gibi bir durum değil bu. Ağabeyiniz trafik ışıklarında beklerken; onun üzerine altı el ateş ediliyor, öyle birden bire.. Sebepsiz yahut sebebini henüz bilmiyorsunuz. Sonra sancılı bir koma süreci başlıyor, sancıyı geride kalanlar çekiyor aslında. İlk başlarda üzülüyorsunuz. Hem de çok. Ailenize destek oluyorsunuz-olabildiğince. Kızıyorsunuz,suçlunun yakalanması için deli oluyorsunuz. Ve suçlu yakalanıyor. Beklediğiniz gibi olmuyor,sinir buhranları geçirmiyorsunuz.. Söylemesi ayıp belki ama unutuyorsunuz. Hatta gülüyorsunuz yeniden. Ta ki yeniden bir telefon alana kadar. Ağabeyiniz dört yıl komada kaldı ve şimdi uyandı. İşte asıl olay şimdi başlıyor. . Porto Riko’lu yazar Sergio Gutierrez Negrón soruyor “her şey kaldığı yerden devam edebilir ve bir şey olmamış gibi devam edebilir misiniz?” Cevabı ise okura göre değişecek. Ancak Negrón bu kısa eserinde, sert bir ikileme sürüklüyor sizi. Köprüler, anılar ve rüyalar ile birlikte.. . Serdar Çelik çevirisi ve Tarkan Togo kapak tasarımıyla~

Uyuyor DiyorlarSergio Gutiérrez Negrón · Cumartesi Kitaplığı · 201837 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.