Edebi değerlerimize karşı duyarsızlığımızı düşününce böyle bir tavrı takınması dahi, onu bizim kadavra haline getirdiğimiz zehabına kapılmama neden oldu işin açıkçası... Kendi dilinden olaya açıklık getiriyor kitap; cenazesini ve dostlarının duyarsızlığını, anlatıyor. Ve onu kadavra haline getiren toplumu... Sanki özünü almış, aslını kullanmamış, posasını atmışlar. Kitabın en güzel yanı Ömer Seyfettin'in özünü diriltmesi bu yüzden okunmalı... Kadavra mevzuna takılmıyorum doğrusunu söylemek gerekirse; zira fikirlerini unutmamız, eserlerini okumamamız, cesedini yakmak külünü rüzgara savurmaya eş...