"OLAN OLMUŞTUR, OLACAK OLAN DA OLMUŞTUR" Ahmet Amiş Efendi Sene 2011, bir akşam sıradan hayatımıza renk katan bir "ŞEY"le karşılaştık televizyon ekranlarına bakınca, belki de devcileyin bir ihtiyacımız vardı da, kendimizi koyacak yer arıyorduk da onu bulmuştuk. Leyla ile Mecnun dizisi.. Az zamanda çok gönül fethetti bu sıradışı dizi, edebiyattaki türlere benzetirsek eğer "büyülü gerçekçilik" diyebiliriz. Gerçekle hayalin iç içe geçtiği, bizi imkansıza, saçmaya ve absürde inandıran dizi. Ben 28 yaşındaydım, çocuktum Mecnun misali. Birileri 18 yaşında birileri 8 yaşındaydı, birileri 38 birileri 48 yaşındaydı ama hepsi de çocuktu ki kendini buldu izledikçe. Leyla, Mecnun, İsmail Abi, İskender, Erdal Bakkal ve diğerleri.. Hepimizin kaçmak istediği gerçekleri vardı, yarım kalmış sevdaları, beklediği gemisi, aradığı dostlukları, derman bulmak istediği dertleri vardı.. Dünya o zaman da kötüydü, bugün belki daha kötüdür bilmiyorum. Kötülük hep vardı aslında. Fakat insan bir parça neşeye muhtaçtı her zaman. Hayatta değişen fazla bir şey olmadığını, en çok kendi bakış açımızın değiştiğini er ya da geç bir gün herkes anlıyor.. Dün ve Yarın, hani nerede bunlar ? Elde var Şimdi. Yaşıyoruz işte bir şekilde, insan biraz da İsmail abi rahatlığıyla bakmalı hayata, kim neyi çözebilmiş ki tamamen ? Bırakmasak mı kendimizi biraz kaderin ellerine ? Neeemişşş ? Ne yani var mı başka çare ? "Aşk imiş ne varsa alemde İlim bir dedikoduymuş ancak" demiş Fuzuli dedemiz nur içinde yatsın. O da bizim gibi biraz yarım akıllıymış belli. Kimileri bilmek için kimileri de hissetmek için var bu hayatta, herkesin misyonu farklı, karakteri farklı. Mecnun'da akıl aramak, Leyla'da vefa aramak falan beyhude.. Kitapta, diziden farklı bir şekilde işlemiş hikayeyi Burak Aksak. Eleştirdiğim yerler olmakla beraber genel olarak sevdiğimi söyleyebilirim. Bazı gereksiz espriler ve yine yazmasa da olur dediğim kısımlar vardı. Fakat samimiydi, tıpkı dizideki gibi. Çocuklukla ve çocukça davranmakla, çocuk kalmakla ilgiliydi pek çok mesele, bütün karakterler için durum yaklaşık böyle. Etkinliği düzenleyen kendime teşekkür ederim, bu vesileyle ertelediğim bir kitabı okuma fırsatı buldum. #41656188 Son olarak çok sevdiğim şair Sezai Karakoç'tan bir dizeyle bitirelim, "İnsanı çözersin, çözersin, çözersin çocuk çıkar."