··
105 görüntüleme
Şiir kötü bir tür - şair de bilmiyor aslında ne yaptığını aslen, sadece bir şeyler var içinde dışarı atmak istediği- normal insanlar gibi yapamıyor ama bir anda açıp soluyor çoğunlukla cehennem çiçekleri. Muğlak şeyler tamamı, ama okuyan (şiir en iyi okunarak tanınır çünkü) anlıyor onu , ya da anladığını sanıyor. Başka birisi görüyor sonra kütüphanede dolaşırken- o da anlıyor haliyle, apayrı şeyler ama. Kafalar farklı, zaman farklı, ruh hali farklı. Ortak tek şey şiir - birleştiren. Şairin bundan haberi yok ama, o rahatlamış durumda, düşünmüyor kurbanlarını hiç. Şiir okurun aldığı kadar, daha doğrusu hissettiği kadar var aslında. O da bir an zaten - o anın nasıl olduğu tamamen göreceli. 12:35'de Napoli'de uyuyamazken, 3 tenha köpek duyarız bazen yağmur öncesi. Bir şey anlatmaya çakışıyordur yağmur, anlamayız ama bazen - atarız şiiri bir köşeye, ya da yalnızlığımızın ikinci köşesinde yakalayıp sorar bazen bize hain şair , limanımız var mı diye aşık olmaya. Sonra biz bir inceleme yazarız, yo - sadece hislerimizi yazarız, belki o zaman fark eder şair- mutlu olur , önemli olan içerik değildir çünkü, duygudur. Kötü ama yine de bu tür- okumamalı gerekmedikçe. Teşekkürler güzel inceleme için.
Nasıl güzel bi' kötülük bu ama ve kötü bi' şey böyle iyi anlatılabilir mi? Teşekkür ederim düşünceleriniz için!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.