"Mevlana" şiiri Aralık 1920 tarihinde "Yedinci Kitap" dergisinde yayımlanır.
"Sararken alnımı yokluğun tacı / Gönülden silindi neşeyle acı / Kalbe muhabbette buldum ilacı / Ben de müridinim işte, Mevlana /
Ebede sed çeken zulmeti deldim / Aşkı içten duydum, arşa yükseldim / Kalpten temizlendim, huzura geldim / Ben de müridinim işte, Mevlana"
Yine Zekeriya Sertel, "Mavi Gözlü Dev" adlı kitabının "Dindar Nazım Hikmet" başlıklı bölümünde bu şiire ilişkin şunları der:
"Nazım'ın büyük babası Nazım Paşa Konya'da veli iken Nazım da orada yaşı
yordu. Nazım Paşa Mevlevi olduğu için akşamları ve cuma günleri Mevleviler, Paşa'nın evinde toplanır. Mesnevi'den şiirler okur, Mevlevi felsefesi üzerine konuşmalar yaparlardı.Nazım, ister istemez bu toplantılarda bulunur, gördüklerini ve işittiklerini bir plak gibi zapt ederdi. Özellikle Mevlevihaneye gidip Mevlevilerin zikr ve ayinlerini seyretmeye bayılırdı. Mevlevi pek çekici ve meraklı olurdu." (Zekeriya Sertel, Mavi Gözlü Dev, Dünya Kitapları, 2005 İstanbul)
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.