Kimisi malların, kimisi kişilerin güvenliğini üstün tutar. Kimine göre en iyi yönetim en sert, kimine göre de en yumuşak olanıdır. Kimi suçların cezalandırılmasını, kimi işlenmeden önlenmesini ister. Kimi komşu devletleri yıldırmanın iyi olduğunu ileri sürer, kimi “Onları yok saymak daha iyidir.” der. Kimi paranın elden ele geçmesine sevinir, kimi “Halkın yiyecek ekmeği olsun.” der. Bu ve buna benzer noktalar üstünde uyuşulsa bile, sorunun çözümüne yaklaşmış sayılır mıyız? Ahlaksal nitelikler kesin bir ölçüye vurulamadığı için, belirtiler bakımından anlaşma olsa bile, değer biçme işinde nasıl uyuşulabilir?Ben kendi hesabıma, bu kadar basit bir belirtiyi insanların tanımazlıktan gelmelerine ve onu kabul etmeyecek kadar kötü niyet göstermelerine şaşıp kalmaktayım. Politik bir ortaklık kurmanın amacı nedir? Üyelerinin korunmuş, gelişip mutluluğa erişmiş olduklarının en güvenilir belirtisi nedir peki? Sayıları, nüfusları. Öyleyse üstünde bu kadar tartışılmış olan bu belirtiyi uzaklarda aramayın. Her şey eşit olmak koşuluyla, dışarıdan katılmalar, yurttaşlığa alınmalar ve sömürgeler olmadan, yönetimi altında yurttaş sayısının arttığı hükümet şüphesiz ki, en iyi hükümettir. Yönetimi altında halkın sayıca azalıp yok olmaya yüz tuttuğu hükümetse, en kötü hükümettir. Siz ey hesap uzmanları, şimdi iş size düşüyor: Sayın, ölçün, kıyaslayın!
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.