Mualla Sürer
Mutlu muydu sanatçı? Kim bilir? Bilinen tek şey, yalnızlığıydı. Küçücük bir evin tek odasında kalıyordu. Hastaydı. Kalbi vardı. Zaman zaman soluk almakta güçlük çekerek, dört adımı ardı ardına atamayacak kadar hastaydı, Türk sinemasının ölümsüz Mualla Sürer "Bedia" sı... Ancak çalışması gerekiyordu. Zorunluydu buna. Elinden tutan da yoktu, "Artık sen dinlen ablacığım. Biz sana yardımcı oluruz" diyen de... Çaresizdi. Ama, aç ve muhtaç değildi kimseye. Olmak da istemiyordu. Yaşının 75, kalbinin hasta olmasına aldırmaksızın çalışıp duruyordu. Gururuna yediremiyordu kapısını çalmayan insanların kapısını çalmaya. Film setlerinden çıkmıyordu. Son güne kadar da çıkmadı. Tek gözlü evinin geçimi, kalbini yaşatacak ilaçların parası için film şirketlerinden gelen en küçük teklifleri bile kabul ediyordu. Rol seçecek, düşünecek zamanı yoktu. Yapayalnızdı. Hem de öyle bir yalnızlık ki, Azrail'in karşısında bile. Evinin pencere kenarında yakalamıştı ölüm onu.
Sayfa 43 - Ahmet OlcayKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
images.app.goo.gl/gt3Xzun8vMTjhTeh6 Mualla Sürer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.