Üçüncü kısım, bir şeyden Allah katında beri olmana rağmen, sana iftira edilmesidir. Bunu kötü görmemeli, onun yergisiyle meşgul olmamalı ve üç şeyi tefekkür etmelisin:
İlki; şayet bu ayıptan arınmış isen, bütün ayıplardan arınmış olmandır. Öyleyse Allah Teâlâ’ya şükret! Çünkü Allah. düşmanını sende bulunan diğer ayıpların tümüne muttali kılmamıştır ve bu düşman aslında sende olmayan bir şeyi dile getirmekle meşgul olmuştur.
İkincisi; bu sözü işitmenin, insanlar arasına karışma isteğine yönelik güçlü bir nefreti gerektirmesidir. Mahlukattan yüz çeviren insan, kuşkusuz Yaratcı’nın* hizmetine yönelir. Çünkü insanın atıl bir konumda kalması mümkün değildir; aksine o, doğası gereği fail olarak yaratılmıştır. Dolayısıyla, yergi seni halktan Hakk’a; övgü ise Hakk’tan halka çağırır. Ne büyük fark!
Üçüncüsü; Allah’ın seni temize çıkarmış olmasına rağmen, bu sözü söyleyen kişinin yalancılık gibi pis bir nitelikle kendisini kirletmiş olmasıdır. Bu yüzden, yergiden kaynaklanan üzüntüden şaşırtıcı bir şekilde kurtulman nedeniyle şükretmeli ve mutlu olmalısın.
Dördüncüsü; şayet bu fiilin sadece insandan kaynaklandığına inanıyorsan kuşkusuz Allah'a ortak koşmuşsundur. Fiilin Allah’ın kaza ve kaderinden kaynaklandığını düşünüyorsan, bu geçersizdir: yahut onun aciz olan insandan kaynaklandığını düşünüyorsan, (acziyeti nedeniyle) bu insan mazurdur.
Sayfa 149Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.