Gürültülü şehirlerin bir dilsiz gibi sustuğu, uğultuları yerleri sarsan fabrikaların durduğu, homurdanan trenlerin raylar üstünde taş kesildiği, bütün dünyanın yasa büründüğü bu saatte, küçücük bir topluluk olan bizler de, sesimizi soluğumuzu kesmiş, öğretmenimizle birlikte, kimselerin bilmediği, okulumuz dediğimiz bu soğuk samanlıkta, saygı duruşunda bulunuyor, kendimizi ona en yakın insanlar bilerek, büyük yas acıları içinde Lenin'le vedalaşıyorduk.
Sayfa 32Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.