TDK, devran’ı şöyle tanımlıyor: *dünya *zaman *kader Devran dönüyor elbet, gün bir diğerine evrildikçe. Devranı geçtiyse kalıyor aklında,geçemediğin her başı dumanlı dağ. Bir de tüm dualar, niyetler, iç çekişler, ah edişler devrana bağlanıyor. ‘Hayırlısı’ oluyor tüm cümlelerin noktası. . Selahattin Demirtaş bu anlamlara bir de soğuğu ekliyor, çakmak gözleri, pişmanlığı. On dört öyküde on dört hayatın bir sayfasını yazıyor. O sayfalar, pulları ışıl ışıl balıklar değil bilesiniz. Kendiliğinden soluk hayatlar, çitelene çitelene renginden edilmiş hayatlar. . Seher’de Asuman’ı sevmiştim burada Devran’ı. Esmer’e de yandı candım. Seher’de de olduğu gibi büyük laflar etmiyor Demirtaş. Mesela şöyle bir alıntı bırakayım: “Ezik bir fizik öğretmeni ne öğretebilir ki çocuklara; ‘Direnmek güzeldir çocuklar, bu da bir fizik kanunudur’ diyecek halim yok. Gurur duyacağınız bir şey yoksa da,utanç duyacağınız bir şey olmasın en azından hayatınızda. Yoksa bu şey taşıyamayacağınız kadar ağır gelir ve onun altında ezilirsiniz. Hah.bu fizik kanunudur işte.” . Buradaki hah kelimesindeki tonlamayı duydunuz siz de değil mi? Hah öyle işte bu öyküler de. Kulaklarınız aşina. Ve direnmek elbet ki güzeldir. Ezmelere,kırmalara,yok etmelere direnmek gerekir ki kökleriniz toprağına kavuşsun. . Bir de dilek olsun: edebiyattan,sözden, renkten, rüzgardan korkmayın.

DevranSelahattin Demirtaş · İletişim Yayınları · 20198,5bin okunma

··

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.