Karanlık çökerken umutların üzerine, acı yeşeriyordu sessizliğin kusurlu bedeninde. Yok oluyordu hayat her bir satırla.
Bu bir vedaydı umutlara.
Bu bir vedaydı aşka.
Kelimeler ne kadar acı verebilirdi ki insana? Ne kadar yakardı bir canı?
-Ölü Papatya