Zaman, fırsat, manalı güzel bir tabiat, tanrısal sevgiler... hepsi gözümün önünden geçiyor bir bir... hepsi beni kendine çekiyor, sonra da bırakıp gidiyorlar... böylece işte, dünyada yabancı bir sürü insan ortasında dolaşıp duruyorum. Önümden geçen, bu sanki dilsiz insanlara uzun zamandan beri sağırım. Susamış gözlerimi dikip duruyorum onlara. Öyle bir insanım ki, her şeyi görüyorum ama hepsinden mahrumum. Öyle biriyim ki, sevdiğim sesleri düşünüyor, araştırıyorum ama işitemiyorum. Yeryüzünün gürültüsü içinde, sessizliğin azabını çekiyorum. Her şey gözüküyor ama onlardan hiçbir şey anlamıyorum. Genel ahenk artık içimde değil, dış şeylerde, hayalimde, gönlümde değil asla... İnsanlarla ilgim kesilmiş, birliğinden ayrılmışım onların. Karşımda varlıkların mânası kalmamış... yalnızım, yaşayan dünyada ben...
Sayfa 79 - MİLLİ EĞİTİM BASIMEVİ - İSTANBUL, 1961
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.