Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor.
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim.
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm.
Senden tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin.
Nimettensin, nimettensin.
Desem ki
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin, bahçemde bahar.
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum.
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini
Rüzgarlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün
Şayet sesimi fark edemezsen.
Rüzgarların, nehirlerin, kuşların sesinden
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberlettiririm güzelliğini
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum