"(...)Ama emperyalizm, bu kukla devletçiklerin başındaki kral ya da emirin, görevini tamamladığı, artık değişmesi gerektiği kararını verirse, onu alaşağı edip kendi adamını getirmenin yöntemini uygulamaya koyardı. Yüzlerce yıl baskı altında tutulan halk yığınlarına önce daha güzel bir gelecek umudunu verir, böylece onların muhalif eğilimlerini denetim altına aldıktan sonra yeni yöneticiyi sahneye çıkarırdı. Cezaevlerinde sözüm ona süründürülerek, ya da yurtdışında sürgüne gönderilerek halkın gözünde kahramanlaştırılmış bu yeni kurtarıcı, hapishanedeyse omuzlara alınarak çıkar, yurtdışındaysa alkışlarla döner. Halkın yaralarını saracak, ülkeyi düzene sokacak adamı başlarına getirmenin bayramı yaşanır. İşte, general Kasım , Irak’ta yönetime böyle getirilmiştir.(...)"