Seni beklerken dakikalar uzardı.Babama her defasında saati sorduğumda daha birkaç dakika geçmiş olurdu.Sonra seni beklerken parktaki onca cıvıltıya rağmen dünya yalnızlaşır,sesler anlamını yitirirdi.Oysa parkın girişinde babanla göründüğünüz andan itibaren birden yaşam kalabalıklaşır,dakikalar akmaya başlardı.