Aristoteles, mutluluğu, "ruhun erdeme uygun etkinliği" olarak tanımlar. Onun bu tanımı, mutluluğu statik bir şey değil, bir etkinlik olarak aldığını göstermesi bakımından önemlidir.
Aristoteles şöyle der gibidir: Mutluluk, belli bir tarzda davrandığımızda kendisine ulaşacağımız belli bir hedef değildir; o, daha çok, bu hedefe ulaşma etkinliğidir.