Kitabı elime aldığım andaki heyecanim ile okuduktan bi beş dakika sonra ki heyecanım arasındaki fark sanırım devede kulak kalır.
Kitapta bilinç ve bilinçaltı ile ilgili bilimsel bir açıklamaya hiç rastlamadım. Çok sade ve basit bir dille kaleme alınmış. Ayrıca yazar, aynı cümleyi kitabın bir çok yerinde tekrarlamış ve bu okuyucu için son derece sıkıcı olabiliyor.
Yüzyüze terapiye giden ve kitabı okuyan bir çok hastasının "teşekkür mektupları" na da ayrıca geniş yer vermiş. Olumlu yönde hepsi tabi ama ben kitapta onlarla aynı atmosferi yakalayamadım ):
İnsana özgüven ve motivasyon sağlayacak yerde insanı taptaze narsist yapar bu kitap..!
İncelemem daha çok bir eleştiri yazısı gibi oldu, evet kabul ediyorum. Ve tekrar ediyorum:
Hayır, olmamış
Mustafa Çay !
Kitabını da beğenmedim, kitabına puan da vermiyorum. Üzgünüm (: