Anneler çocuklarına iyi davrandıklarını, ilgili bir anne olduklarını düşünüp, erkek çocuklarını kendilerine bağımlı tutarken, gerçekte onların hayatını nasıl etkilediklerinin farkında değiller. Erkek çocuğun, küçük yaşlardan itibaren anneden ayrılıp babayla özdeşim kurması, babaya yaklaşması erkek çocuğun kişiliğinin gelişimi ve kişi/birey olması açısından son derece önemlidir.
Erkek çocuğun anneden ayrılamaması "kendi olma" yolculuğuna hiç çıkmaması demektir. Bu yolculuğa çıkmamış erkek, kendini gerçekleştirmemiş, anne-babasının hayatını tekrar etmiş, yeteneklerini, varlığını hayata yansıtmamış demektir. Böyle bir yaşam erkek için, eksik yaşanmış, hatta "yaşanmamış" bir hayat demektir.
Sayfa 211Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.