Zordur imkansızı sevmek...
Zordur kalbine tutulduğunla
Elini tutanın bir olmaması...
Zordur koşup koşup da
Çıkmaz sokakta kalakalmak,
Ve gücün yetmemesi daha ileriye...
Onu, tanımadığın bir sürü insanla
paylaşmak zorunda kalmak
Ve ona ulaşmak isteyenlere
Çekilin kenara o benim diyememek...
Sevgini caddeler boyu haykıramamak
Basit şeyleri bile yapamamak
Mesela el ele yürüyememek
Ya da gözlerinin içine en anlamlı ifadelerle bakamamak
Karşılıklı oturamamak bir çay bahçesinde
Sana ait olmayanı
kalbinle sahiplenmek...
Mutluluğunu isterken her şeyden çok.
Sensiz mutlu olma ihtimalini kıskanmak
Zordur pamuk yastıkların altlarında
Dikenli hüzünler biriktirmek...
Yürek bavulunun umutsuzlukla dolması zordur...
Ve zordur aklından bir an bile çıkmayanla,
Bir an bile göz göze gelememek...
// Ahmet Yaşar Gündüz