Merhaba. Oğuz Atay'a duyduğum aşkı, hayatımın şu anına kadar kimseye duymadım sanırım. Onun yazarlığını ve ruhunu öyle çok beğeniyorum ki, iki cümlesini görsem kayboluyor ruhum. Şimdi de Oyunlarla Yaşayanlar adlı kitabını okudum. Yüz sayfa bir şey zaten ama ben tembelliğim ile iki günde bitirebildim. Bir tiyatro oyunu aslında bu. Kitabında bir oyundan bahsediyor. Tutunamayanlar kitabındaki gibi yine her şeyi sorgulayan ve tutunamayan bir adam var. Adı da Coşkun. Bu kitap hakkında bilgi vermem saçma olacaktır okuyun. İnanın Atay'ı keşfettiğiniz an garip bir insan olacaksınız, ya da ona benzediğini fark edeceksiniz. En azından ben de öyle oldu.
Kitap bana karmaşık duygular hissettirdi. Zaten Atay oyunları seven bir adam. Yani ben öyle gözlemledim. Tutunamayanlar kitabında da " hayatım ciddiye alınmasını istediğim bir oyundu." diyor. Bu oyunda da hayattan ve ölümden bahsediyor. Ölümün göz önünde olduğu an daha iç içe olacağımızı ve acıyı, o yokluğu böylesine derin ve eksiltici hissettirmeyeceğini düşünüyor.
Oyun içinde oyun oynuyorlar. Saffet diye yakın arkadaşı var Coşkun'un. Oğlu Ümit bile bu oyunlara karışıyor arada sırada. Böyle bir oyun yazmış. Şuan bunun oynanıp oynanmadığı konusunda bir bilgim yok. Eğer oynanmış hali varsa tiyatroda izlemek istiyorum. Umarım internetten ulaşabilirim.
İyi kalın.. 
Oğuz Atay
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.