Otuzu geçmişiz çok erken yaşlarda.
Üstelik hiç hak etmediğimiz anılarla.
Yaşantılardan değil, sırat köprülerinden geçmişiz.
Sabırlı olmayı çayı şekersiz içerek öğrenmişiz.
Iskartaya ayırmışız bedenimizi.
Ruhumuz perçinlenen fikirlerle ayakta.
Yüreğimizde yeşeren bir sevda aklımıza yaklaşmış.
Belki olmaz ya.
Birisini mesken ediniriz diye şu hayatta,
Yollara değil, dertlere düşmüşüz.
Ara, ara duraksamışız sokaklarda.
Soluklanmışız yüzün gördüğü aşklarda.
Çok ayıp etmişiz geçip giden zamana.
Kırkından sonra nasihat etmek varmış, insanın huyunda.
Çok yakışıklı yaşayamasak da,
Fiyakalı kaybederek imzamızı atmışızdır bizde bu hayata.
Dilsiz Şair