Seneler geçti, sevgili Manuel Valadares. Bugün 48 yaşındayım ve bazen, özlemimde, hâlâ çocuk olduğumu zannediyorum. Her an ortaya çıkıp bana sinema yıldızı kartları yada misketler getireceksin sanki...
Hayatın şefkatli yanını bana sen öğrettin, sevgili Portuga. Bugün çocuklara misketler ve kartlar dağıtmaya çalışan benim, çünkü şefkat olmayınca hayatın pek değeri kalmıyor. Şefkat göstermek beni bazen mutlu ediyor, bazense yanıltıyor, ki bu ikincisi daha sık oluyor...
O günlerde, yani beraber geçirdiğimiz günlerde, yıllar önce bir Budala Prens'in, mihrabın önünde diz çöküp “Budala”nın, gözleri yaşlarla dolarak ikonlara şunu sorduğunu biliyordum... "Küçücük çocuklara her şeyi neden anlatmak gerek?"
Hakikaten de sevgili Portuga, bana her şeyi çok erken anlattılar.
Hoşça kal!
Şeker Portakalı
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.