"Cân çiçeğim, gerçek varlığın, bir tahayyülün bağrında böyle eriyip tükenmese keşke. Sen de rivayet etsen... Sesini duysam, rivayet eden olarak senden rivayet edilen beni görebilirsen. Aşktan bahsetsen, burada 'ol'duğumu bilsen... Kendini saklayan değil, açan bir sadakat olarak rivayet etsen, olan biteni ben de seyredebilsem. Kulağa hoş gelen sayıklamalar arasında, çakırkeyif bu kafayla muhayyel bir tutkuyla ölmesem... Sen rivayet etmezsen, ben öldüğümü bilemem."
Sayfa 165 - Büyüyenay Yayınları
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.