..."Yakınlarını sevmek, düşmanlarını sevmek. Her şeyi sevmek, Tanrı'nın bütün tezahürlerini sevmek. Sana yakın olan bir insan, insani bir sevgiyle sevilebilir; ama bir düşman ancak ilahi sevgiyle sevilebilir O adama karşı sevgi hissettiğimde işte bu yüzden öyle bir sevinç duydum. Şu anda nasıldır acaba? Hayatta mi yoksa...insani bir sevgi, sevgiden nefrete dönüşebilir; ama ilah sevginin değişme ihtimali yoktur. Hiçbir şey, ne ölüm ne de başka bir şey onu yıkabilir. O yüreğin özüdür. Oysa hayatımda ne kadar çok insandan nefret ettim. Ve bu insanlar arasında hiç kimseyi onu sevdiğim kadar sevmedim ve hiç kimseden ondan nefret ettiğim kadar nefret etmedim." Gözlerinin önünde Nataşa'yı, eskiden yaptığı gibi, ona zevk veren güzelliğiyle değil, ilk defa yüreğiyle birlikte canlandırdı. Onun duygularını, acılarını, utancını ve pişmanlığını anladı. İlk defa o an, onu reddetmesinin ne kadar zalimce olduğunu anladı, ondan ayrılmasının ne kadar zalimce olduğunu gördü. "Onu bir kerecik daha görebilseydim, o gözlere bakıp söyleyebilseydim..."
..."
Sayfa 463 - 2.ciltKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.