kitabın ilk sayfasında bir cümle var; " Çocukluğu kan revan içinde olanlara ithafen..." kitabın arka kapağını okuduğunuzda tamamiyle polisiye bir roman okuyacağınızı zannediyorsunuz fakat içerisinde çokça drama da rastlayacağınız bir kitap. konusundan biraz bahsedecek olursak kitap bir cinayet ile başlıyor. cinayet büro'da görev yapan iki polisimiz de bu cinayet dosyasını ele alarak detaylı biri inceleme yapmaya başlıyor ancak 2 gün sonra tekrar bir cesetle karşılaşıyorlar. ve her gün 1 cesetle daha karşılaşıyorlar. her kurbanın ölüm şekli farklı ve çok değişik öldürme şekilleriyle karşılaşıyoruz. ilgi çekiciydi. yazarın yaşını ele alırsak bu orantıda bence kitap gayet iyiydi, ben kurguyu çok beğendim fakat kitapta çok aceleci bir hava hakimdi. ben o cesetlerle karşılan polislerin hislerini daha derin bir anlatımla okumak isterdim açıkçası. ve polislerimizin özel hayatlarına dahil olduğumuz birkaç an vardı, onlar da çok üstünde durulmadan geçilmişti. yani olaylar o kadar art arda ve tam sindiremeden ilerledi ki, çoğu an herhangi bir his duymadan okudum. daha derin ve daha detaylı şekilde bir anlatımla kurgunun daha sağlam olabileceği kanaatindeyim. -yazarın ilk kurbanı ve son kurbanı anlatırken ki dilini çok beğendim bu arada- kitabın dili hafif, akıcı ve çokça merak uyandırıcı olduğundan bir oturuşta okunup bitecek türden. sona gelirsek, son etkileyiciydi. nasıl spoiler vermeden anlatacağımı bilemediğimden sadece beni etkilediğini söyleyebiliyorum. ve kitap hakkında son olarak söylemek istediklerim; çok sevdiğim ve beni yüksek dozda etkileyen iki şey vardı: 1) her bölümün önünde ki şiirler, o kadar güzeldi ki... gerçekten çok anlamlı ve çok derindi. 2) kitabın sonunda ki 'yazardan not' kısmı... hepsini buraya sığdıramam ancak son cümlesi şuydu: " Çocukları sevin ve sahip çıkın. Onların geleceğini karartmayın." son.

SekizEmirhan Bikeç · Dokuz Yayınları · 2018203 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şirvan