214 syf.
·
Puan vermedi
Bir aydının gözünden savaş sonrası Anadolu insanının rezil yaşantısın anlatıldığı ve bunun suçunun Türk aydınına yüklendiği kitap bence gerçekten dokunması gereken yerlere dönüp bakmamış bile. Bunda Yakup Kadri’nin Atatürk’ün masasında bir yeri olmasının payı var mı, bilinmez.
Yazar kitabın eleştirilmesine oldukça içerlemiş ve kahramanın ağzından ettiği şu laf ile kitabının aslında ne anlatmak istediğinin anlaşılmak istenmediğini göstermek istemiş:
“Bunun sebebi, Türk aydını gene, sensin! Bu viran ülke ve bu yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca onun kanını emdikten ve bir posta halinde katı toprak üstüne aktıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun.”
Bir devlette vatandaşın kanını ya devlet, ya devletin uygun gördükleri ya da her ikisi birden emer. Aydın, bu olguyu ortaya koyabilendir.
Bu konuyu gerek 
Kemal Tahir gerek 
Yaşar Kemal Anadolu köylüsünü anlatan kitaplarında sıkça işlemişlerdir.
Köylü bürokrat, ağa ve hacı hocadan oluşan bir üç başlı, her başındaki ağzından ateş kusan bu canavarla nasıl başaçıkabilir? Aydın, bu konuda ne yapabilir? Hiç.
Yaban için, daha tam “uyanamamış” bürokratları belki kenara ayırabiliriz, belki ama.
Karnını doyuramadığını eğitemezsin...
Zaten yazar kitabı Türk aydınının bir şey yapmadığını ispatlayacak şekilde bitirmek istemiş fakat, ben değişik bir açıdan baktığımdan, bana göre yukarıdaki ‘hiç’i ispatlamış.
Bence bu çelişkiyi görebilmek adına okunması gereken bir kitap.
İyi okumalar!
Şunu eklemek istedim: Türkçe sözcükleri kullanmanın önemini belirtmek, olayın geçtiği ortamı daha iyi anlatabilmek gibi belirli konular hariç, Türkçe karşılığı olan bir yabancı sözcüğü kullanan hiç kimseyi “aydın” diye nitelendirmiyorum.
·
7 görüntüleme
Son cümle çok iddialı olsa da, güzel bir inceleme..
O cümlenin dayandığı düşünce:
İnsan topluluklarını millet, toprak parçalarını vatan yapan dildir (istisnalar kaideyi bozmaz). Aydının ilk görevi dile sahip çıkmaktır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.