“Tanı beni, tanı beni artık!” diye haykırıyordu bakışlarım. fakat senin gözlerinde sevimli ve hiçbir şey bilmeyen bir gülümseme vardı. beni bir defa daha öptün. ama beni tanımadın.
• 
Stefan Zweig | 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
·
6 görüntüleme
"Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?"
Daha önce okumuş olan biri bu yorumu yazardı ancak. 😊
Bu kitabı her gördüğümde bu alıntı geliyor aklıma tekrardan sizin gönderinizde denk gelince de yazmak istedim 😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.