Sanırım hayatı bir evcilik oyunu olarak görmektesiniz. Gunduz gittiniz diyelim, oynadiniz hosca vakit gecirdiniz, saat 5 oldu ayrilik vakti. Eve dönerken yüzünüz gülüyor, mutlusunuz, cok iyi bir etkinlikti! sonrası?ardinızda kalanlar ne durumdadir? Akşam onlar ne hissedecekler? Sizlere tavsiyem ilk önce toplumun orada kalanlara olan bakış açısını değiştirmelerini sağlamak (özellikle okudukları okuldaki sınıf arkadaşlarının, okul yönetiminin). Sonra, bu kurumların denetlenmesini sağlayacak yollar bulmak. En önemlisi kitap okumalarını sağlamak, teşvik etmek. Üniversiteye hazırlayıcı eğitimler vermek. Kurum ziyaretinizin sebebi onların geleceği olmalı, anlık mutlulukları değil. Sevgi vermeye calısmayın,yapamazsınız.
Bu arada kimse üstünüzdekileri veya paranızı istemez. Bu nadirdir ve toplumda da örnekleri vardir, özelde ailelerde de.