Kitabı bitirdikten sonraki boşlukluğu nasıl atacağımı bilemiyorum. Okurken belki de karakterleri çok fazla dinlediğim, canlandırdığım için şu an yaşadığım gerçekliğim de kitabın içine girmiş gibi hissediyorum. 20-25 günlük yaşadığımla bitti gibi. Bu kitapta anladım ki kitabı okurken sadece kitabı okumuyormuşuz. Kendi gerçekliğimiz de bir şekilde kitapta yer alıyormuş. •• Peki kitapta ne anlatılıyordu? Yakalamamız gereken şeyler nelerdi? Bu sorularla okunduğunda olaydan çıkıp analizlemeye geçiyorsunuz. O yüzden okuduktan sonra çıkarım yapmak daha sağlıklı geldi bana. Dönüp baktığımda Oblomovluk denilen bir kavramın Doğu kültürü insanı için yaratılmış bir kavram olduğunu söyleyebilirm. Hatta çok rahat denilebilir ki Oblomov TR nüfusunun büyük bir kısmını karşılayan bir karakter. O yüzden çoğu yerde kendimle de karşılaştım. Özellikle tadına doyamadığım ilk 200 sayfaya kalbimi bırakıyorum... Daha ne kadar güzel yazılabilirdi? Diğer Rus edebiyatı kitaplarına göre "kan kusma" yok gibiydi. O yüzden sürekli hasta bir insanı okumasanız da farklı türden hasta bir insanı okuyorsunuz. Tanı koymamalıyım desem de süreğen bir depresyon olduğunu burada psikolojiye en uzağımız bile söyleyebilir. O yüzden doğu insanına depresyon tanısı koyulmamalı, bu bizim kültürümüzde var.:D Her ne kadar büyük şehirlerde bu kültür işlenmemiş görünse de okurken ne demek istediğimi anlayacaksınız. :d Bazı şeyler onunla baş başa kaldığınız zaman ortaya çıkar çünkü. Bazı şeyler gözlemlediğiniz zaman gözükmeyebilir. Kitap sadece Oblomov'la sınırlı değildi. Dostu, hizmetlileri, çevresindeki insanlar, aşkı... Oblomov'un etrafında birçok insan ve birçok olay vardı ama Oblomovluk gerçeği bakiydi. İşin çıkarımlarını, derin düşüncelerini hiç okumamış birinin duymaması gerekiyor şimdilik. O yüzden fazla bir şey de söylemek istemiyorum. En kısa zamanda okuyup anlamanız dileğiyle. Hoşça kalın.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,8bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nida