İlk açık mektubun olduğu 15. sayı adeta yok sattı. Bayiler dergiyi yüksek
fiyattan satıyor, derginin ikinci defa basılması için teklif yağıyordu. Fakat derginin
idarecileri, “kâr amacı gütmedikleri için” bunu reddedeceklerdi. Bununla beraber
tebrik mektup ve telgrafları da geliyordu. Meselâ derginin satışa çıktığı gün, 1 Mart
1943’te Zonguldak Maden Başçavuş Mektebi öğrencilerinden iki telgraf gelmişti.
“Fikirlerinizin hayranıyız ve sizinle beraberiz” diyorlardı. Ankara’da bulunan Hukuk
Fakültesi öğrencilerini temsilen Cebbar Şenel ve Sait Bilgiç’in de aralarında bulunduğu
altı kişinin imzasıyla gönderilen telgrafta ise Atsız hem tebrik ediliyor, hem de derginin
Ankara’da nüshası kalmadığı için açık mektubun çoğaltılarak ücretsiz dağıtılabilmesi
için Atsız’dan müsaade isteniyordu. Tahir Akın Karauğuz da Zonguldak’tan yazdığı
mektupta, yazının çok büyük bir etki yarattığını söylüyordu. Hatta Karauğuz’un
mektubunda yazdıklarına göre Orhun (1943-1944)’un kapatıldığı dedikodusu
çıkmıştı. Fakat dergi kapatılmayacak, Atsız ikinci bir mektup daha yazacaktı.