··
551 görüntüleme
Bu kitabı okurken aynı senin dediğin gibi aç olmanın, evi barkı olmamanın ne demek olduğunu iliklerime kadar hissetmiştim. Yazarın anlatım tarzının etkisi büyük tabii bu konuda.
Emeğine sağlık. Kitabı tekrar anımsamış oldum.
Günlerce açsın, dışarısı soğuk, kar var, ayağında yırtık pırtık bir şey, üzerinde kaban bile yok, ince bir ceket, ceketinin düğmesini kesiyorsun, belki bir kaç kuruş eder diye. Ölmeyi diliyor insan bu hale gelince, herkes tarafından reddilince. Okurken biraz Knulp'u da yaşamadım değil. İçime işledi kitap. Yorumuna sağlık, teşekkür ederim.
Sokakta para vermeyeceğim diye kendi kendime söz vermiştim (sosyal hizmetlerde öğretmenim bu yüzden insanlara pek güvenim yok ) Akşamüstü avm nin önünde bir kız açım diyerek para istedi tesettürlü 15 16 yaşlarında dayamadım verdim araca giderken bi baktım ailecek luna parkta çarpışan arabaya binmişler o parayla 😂😂 gelde güven şimdi..
Aslında eğlenmesi için yardımcı olmuşsunuz, neye niyet neye kısmet. :)))
İşin şakası tabiki böyle örneklerde var. Dediğim gibi ya herkesi yalancı olarak görüp inanmayacağız, ya da ihtiyacı olan şeyi önüne koyacağız. Bunların hepsi seçim ve hepsi an olarak karşımıza çıktığında verdiğimiz kararlara bakıyor. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yontemi deniyerek gercek ihtiyac sahiplerine ulasabiliriz. Ben denedim; bilet parasi isteyene nereye gideceksin birakayim. sehir disi dediginde farketmez birakirim hadi atla.. hepsi kacti. Yemek ismarladigim bir kac kisi oldu bir cogu kacti. Yazilmamasi gerekenleri yazdim ama bilinclenmemiz gerek..
Kesinlikle ulaşılır. Eğer güven problemimiz varsa, açım diyene yemek, örneğin bilet parası isteyene gel ben de o tarafa gidiyorum seni bırakayım demek vs farklı bir çözüm yolu. Zaten ihtiyacı olan hemen kabul eder, art niyetli olanda çeşitli bahaneler uydurarak kaçar yanından.
Dediğim gibi bazen söylemek gerekiyor sanırım yaptığımız küçük iyilikleri.
Naif yüreğinizle varolun abi, ne kadar da içtenlikle yazılmış bir inceleme bu..
Emeğinize yüreğinize sağlık..
Sokakta kalmak zordur, kışın daha da zordur. İçime işledi kitap, her sayfası ayrı umutsuzluk, ayrı fukaralık... İnsan bu durumlarda ölümü gülerek kucaklıyor sanırım. Çünkü sonucunun ne olacağını biliyor. Açımdan sonra ölmek istemiyorum feryadı geliyor aslında.
Okuduğun için teşekkür ederim, sen de sağol.
Bu yorum görüntülenemiyor
Hislerim ve yolumla örtüşen bir yazı yazmışsınız. İyi ki de yazmışsınız, elinize sağlık.
Okurken kendimden geçtim o nasıl yorumdur.Hayran kaldım...
Teşekkür ederim yorumunuz için. Kitap, insanı ve insanlığı sorgulatacak bir metin sunuyor bize. Bir tarafta aç olmasına karşın bir ekmek parçası için bugün yemesem de olur, aç kalsam ölmem ya diyebilen bir karakter, diğer tarafta; tüm aç gözlülüğü ile doymak bilmeyen insanlar ve toplum, kısacası biz.
Teşekkür ederim
2003'te lise stajımı yapıyorum haftanin uc gunu. Bigun orta yaşlı bi kadın 'abla açım bi ekmek parası' dedi. Bende ' abla gel bende yemeğe gidiyorum gel beraber yiyelim' dedim. 'Ama bak ben öğrenciyim ben ne yersem sana da ondan söyleyebilirim' diye anlaşarak gittik oturduk. Tost söyledim porsiyon istedi, yanına kolasini söyledi, ben daha yarım ekmek tostumu yiyene kadar bitirip tatlı sordu. Bulamayınca da kalkıp gitti. Bende arkasından afiyet olsun dedim..
Bir keresinde de dukkanimizin önüne haftada bir pazar kurulur. Yine pazarın olduğu bigun sabah saatlerinde bi kadın çocuğuyla gelip para istemişti. Akşam pazar toplanırken de bozuk para lazımmı abla diye gelmişti. 270 lira bozuk parayi önümüze koymuştu. .
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.