- "... İşaretin iki anlamlılığı, insanın dilediği zaman onu bir cam gibi bakışlarıyla delip geçmesine ve onun içinden ima edilen şeyi izlemeye devam etmesine ya da bakışlarını bu imanın gerçekliğine çevirip onu bir nesne olarak kabul etmesine yol açar. Konuşan insan kelimelerin ötesinde, nesnenin yakınındadır; şair ise kelimelerin berisindedir.
Birinci için, kelimeler ehlileşmiştir; ikinci içinse, hala vahşidirler. Konuşan kimse için onlar yararlı birer anlaşma, zamanla aşınan ve işe yaramaz duruma gelince kaldırılıp atılan birer araçtır.
Şair içinse bunlar, yeryüzünde tıpkı bir bitki ya da ağaç gibi doğal olarak gelişen şeylerdir..."