Her halükarda çevremdeki duvarların her an, her saniye bana yaklaştığını hissediyorum. Yavaş yavaş tenime değdiklerini hissediyorum. Hatta kimi zaman göğsüme bastıklarını bile hissediyorum. Her duvarın ardında bir tuzak, her gölgede bir tehlike, her köşede bir komplo; işte soluduğumuz hava bu. Üzgün değilim. Çünkü üzüntü bir haldir, değerli birine yöneltilecek hayıflanmadır. Bense kendimi , kaybedilmesine hüzünlenip hayıflanmayı hakeden şeyden bile küçük görüyorum.
Sayfa 243 - Fecr YayıneviKitabı okudu
··
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.