Benden mutluluk isteseydi verirdim.
Kötü olan o kalp kırmayı severdi
Şehrin bir ucundan bağırsa gelirdim
Şayet o, seveni güzelleştirmesini bilmezdi
Mutluluk hazan vaktine dönünce
İnsan anlamıyormuş,
İnsan göremiyormuş,
Sevgi denilen özel duygu,
Aşk gibi bir psikopat hale bürününce...
Şimdi onu bir görseniz, dön diyor,
Adeta dizlerime kapanıyor, yalvarıyor.
Tıpkı, benim onu sevdiğim andaki halime bürünüyor
Bilmiyor,
Bende bilmiyorum
Duygular karışınca, insan nefes almaya utanıyor
Ah ne garip; insan '' keşke''diyor.
Bahanelere sığınıyor.
Hayatımdaki Azrail benden sevgimi çaldı diyemiyor...
SESSİZ DALGA