Son birkaç sayfa ... Boğazım düğüm düğüm oldu yutkunamadım. Acıyı, sevgiyi, çaresizlik içinde çareler yaratmayı iliklerime kadar hissettim.
Çocuk olmanın tadına varamadan büyümek zorunda kalanlar var bu dünyada Momo. Yaşamın kokusu yok ama çaresizliğin burnun direklerini sızlatacak kadar ağır bir kokusu var.
Sahi; insan birini sevmeden yasayabilir mi Mösyö Hamil ?
Sevmek gerek Momo, iliklerine kadar hissederek sevmek gerek ...
Bir çocuğun yüreğine dokunmadan terketmemeli bu diyarı.
Sevin, çünkü sevmek gerek!
