"İşte hepsi bu" dedi. "Bir zaman bu oyunları oynayıp duygularımızın en olgunlaştığı dönemde çekip gideceğiz bu dünyadan. Belki acılar içinde. Paskin de ölecek. O öldükten sonra, o kadar sevdiği Rejans Lokantası'nı da değiştirecekler. Duvarları, yeni, o çiniye benzeyen, plastik, zevksiz süslemelerle dolduracaklar. Paskin'le ruhu Iokantaya girecek ve bu yeni dekoru hiç beğenmeyecek. 'N'aptınız? N'aptınız burayı?' diye bağıracak Paskin. 'Sıkılıyorum. Sıkılıyorum.' diyecek. 'Zaten ne kadar sıkıldığımı biliyorsun Güngör, daha çok sıkılıyorum.' diyecek. 'Deliliğe yakın bir sıkıntı bu. Bu hayattan, bu değişen hayattan, bu değişen dekorlardan çok, çok sıkılıyorum.' diyecek. Öfkeden boğulur gibi kıpkırmızı olacak Paskin. 'Hepsinden nefret ediyorum. Hepsinden nefret ediyorum.' diye bağıracak. Toplumsal yaşam gittikçe daha kötü olacak. Kendini gösterme, yalancı sanat alıp yürüyecek. Hiçbirimizin ruhu, Paskin'in ruhu gibi rahat olmayacak."
Sayfa 163 - Derinlik Yayınları, 1979, YİRMİ BİRKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.